Het gaat goed!

Het Glasgow Ball is achter de rug en Nelleke is inmiddels weer naar huis (zij het via een omweg en met wat vertraging, maar ze is weer thuis). Eerlijk gezegd was het bal niet zo spectaculair als ik had verwacht. Omdat ik in het bestuur zit, moest er natuurlijk geholpen worden en dat vind ik ook heel logisch, al lijken het altijd dezelfde mensen te zijn die helpen.
Nelleke en ik hebben van vijf tot zeven uur in de keuken geholpen om voor honderd man eten klaar te maken. Daarna hebben we ons omgekleed, want het bal begon om half acht en ik moest bij de ingang staan om kaartjes te verkopen. Tijdens de eerste helft van het bal heb ik misschien twee dansen gedanst; de rest van de tijd heb ik met Nelleke óf bij de ingang gezeten, óf in de keuken geholpen. Tijden de tweede helft van de avond heb ik, denk ik, nog drie dansen gedanst en dat was het.
Op zich was het toch wel een geslaagde avond, maar niet wat ik verwacht had, al is koken in een mooie jurk best leuk voor de verandering. Verder heb ik nog een beetje voor zuster gespeeld, wat ook altijd wel een goed gevoel geeft. Onze enige man in de keuken wilde even laten zien wat je allemaal met een scherp mes kunt doen (jongleren, enzo), dus dat resulteerde in een bloedende vinger. Onze chef-kok deed ook iets raars met een mes, dus daar was nog een bloedende vinger. Vervolgens wilde onze chef de gebraden kippen uit de oven halen, maar verloor haar aanpakkertje halverwege waardoor ze met haar blote vingers de overschaal vastpakte. Uren heeft ze met haar vingers onder de kraan gezeten, totdat ze uiteindelijk inzag dat dat niet meer opschoot. Gelukkig had ik mijn EHBO-trommeltje bij me, dus hebben we geknutseld met wat ibuprofen, paracetamol, creme, verband en bier, en ze voelde zich erna stukken beter (waarschijnlijk heeft dat biertje het 'em gedaan, al leek het mij niet zo verstandig, maar wel begrijpelijk). Het geknutsel is later nog goedgekeurd door een huisarts, dus dat gaf wel een voldaan gevoel.

Afgelopen donderdag kreeg ik een mailtje van de secretaresse van de Nursing and Midwifery School dat de uitslagen van de essays online beschikbaar waren en ik heb een 'very good' ( is een 'B')! Ik was echt helemaal gelukkig en eerlijk gezegd was ik nog trotser toen ik een mailtje kreeg van mijn Engelse klasgenootje die zei dat ze een 'D' had. Nu is een D hier nog net voldoende, maar niet genoeg om door te gaan naar het tweede jaar (in het geval van mensen die deeltijd studeren). Het is wel lullig voor haar, maar ik weet nu dat ik het best heel aardig gedaan heb. Een B is het op één na hoogste wat je kunt halen, dus ik ben echt blij!

Gisteren ben ik weer gaan 'hiken' met Philipp (een Zwitserse jongen) en zijn twee PhD-vrienden. Met de trein zijn we naar Tyndrum gegaan. Vanaf het station moesten (eigenlijk is het 'mochten', maar op één of andere manier voelt het toch als 'moesten') 12 km lopen naar Beinn Mhanach (geen idee hoe je het uitspreekt). In twee uur zijn we naar de top geklommen, door een zeer koude wind en een dik pak sneeuw. Door de kou zakte je niet weg in de sneeuw, maar stond je er óp, wat best akelig is als het onder je steil naar beneden gaat en als ook de wind een steentje bijdraagt. Binnen een uur waren we weer beneden en toen moesten we nog 12 km terug lopen naar Tyndrum. Toch ging het beter dan bij de eerste hike, al hab ik gisteravond wel een deja-vu gevoel richting de Nijmeegse Vierdaagse, toen ik een goede zes weken niet fatsoelijk kon lopen omdat alles in mijn knieën ontstoken was. Vanmorgen ging het al weer wat beter, gelukkig. Straks maar eens kijken of de sauna in het sportcentrum nog uitkomst kan bieden.

En dat tot slot nog een leuke verrassing (voor mij dan): mijn zusje Sylvie komt met mijn 25ste verjaardag bij mij op bezoek! Ze komt 10 maart en blijft tot 13 maart. Op mijn verjaardag zelf (de 11e) gaan we samen de Schotse hooglanden verkennen met dezelfde reisorganisatie waarmee ik naar The Isle of Skye ben geweest. Ik ben benieuwd.

Iedereen die niet hetzelfde geluk heeft als Sylvie is van harte welkom op 18 maart in Nuenen voor koffie, thee, taart, enzo!

Heel veel liefs,
Ilona