Uitreikingsceremonie Talentenprogramma op 2 juni

Hoe krik je je zelfvertrouwen een beetje op? Vraag een beurs aan bij het Talentenprogramma, zorg ervoor dat je aanvraag wordt gehonoreerd en ga vervolgens met een auto vol supporters naar Den Haag voor de uitreikingsceremonie, waar je door voorzitter van de Nuffic (Nederlandse organisatie voor internationale samenwerking in het hoger onderwijs), de voorzitter van de selectiecommissie en een man van het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap (OC&W) oppeppend wordt toegsproken.

Even zonder gekheid: het was echt een leuke middag en goed georganiseerd, maar tamelijk langdradig en soms om verlegen van te worden.

De uitreikingsceremonie begon om half 3 met koffie en thee. Om 3 uur werd iedereen verzocht om naar een andere ruimte te gaan voor het officiële gedeelte van de middag. De voorzitter van de Nuffic opende de ceremonie, heette iedereen van harte welkom en legde uit waarom het toch wel heel bijzonder was dat we op deze middag bijeen waren. De bursalen (mensen die een beurs krijgen) behoren tot de beste 1% van de studenten in Nederland. Bij de Nuffic schijnen 144 aanvragen voor een Talentenbeurs te zijn ingediend en zijn 34 aanvragen gehonoreerd. Van die 34 zijn er 17 beurzen toegekend aan jongens en 17 aan meisjes (lekker diplomatiek verantwoord). Van die 34 zijn 6 beurzen uitgereikt aan HBO-studenten, de overige 28 aan universitaire studenten. De in het buitenland te volgen studies liepen uiteen van masterstudies voor saxofoon en cello tot doctoraalgraden in talenkunde, en van onderzoek naar pathofysiologische mechanismen bij zwangerschapsvergiftiging tot onderzoek naar de invloed van menselijk handelen op de flexibiliteit van het gedrag van duiven (of zoiets).

Na het openingswoord kwam een professor aan het woord. Eerlijk gezegd kan ik me niet zo goed herinneren waar zijn praatje over ging. Het was niet zo dat ik zijn praatje niet kon volgen, maar ik maakt mij wel zorgen om andere mensen die aanwezig waren en die misschien niet bij de beste 1% procent van Nederlandse studenten hoort, maar misschien wel bij de beste 10% van moeders of vaders. Waarom moet iemand zulke moeilijke woorden en zinsconstructies gebruiken, terwijl het ook zo veel eenvoudiger kan en het waarschijnlijk veel aangenamer is om naar te luisteren?

Na die professor kwam er nog iemand van het ministerie van OC&W en eerlijk gezegd boeide zijn verhaal mij ook niet echt.

Toen was het tijd voor de echte uitreikingsceremonie. In alfabetische volgorde moesten alle bursalen één voor één naar voren komen. Daar werd voor iedereen een kort praatje gehouden over wat diegene nu studeerde en wat hij van plan was om te gaan studeren. Daarna kreeg iedereen zijn certificaat en een grote bos bloemen.

Na nog wat drankjes en 'bursalen-kijken' (hé Karlijn, Marieke, Charlotte en Janine!) was het de hoogste tijd om weer naar het zuiden van het land af te dalen.